Şirin'ciğim,
Derine düştüm nicedir. Anlatılması güç bir ağrının kucağında kıvranırken, nefes nefese koşasım var hayata bir yandan. Oysa hayat hızla akıyor elimden, ben nefes nefese sadece… Sanki daha önce hiç sormamış gibiyim nedenlerini, niçinlerini, nasıllarını bu menzili belli hikayenin. Unutulmuş yaralarımı kanatıyorum bile isteye… Biliyorum ki acı büyütecek beni. Biliyorum ki ancak acı götürecek beni kendime… Ah, ne çok oyalandım sistemin oyunlarıyla, ne çok vakit kaybettim! Oysa aldıklarımın karşılığında, harcadığım hep kendimdim! Hep kendime giden yolların önünden geçip durdum sabahları, akşamları, öğleleri ve gece yarıları. Hiç bakmadım, hiç aramadım, kördüm, hiç görmedim sanki. Kendime giden yolları unuttum, unutmak istedim belki. Önce kanatıp yaralarımı, sonra pansuman yapıyorum işte şimdi kendime şefkatle… Büyütmeliyim sessiz sedasız içime gömdüğüm çocuğu… Yasını tutmalı ve diriltmeliyim yeniden.
Derinlerdeyim nicedir Şirin'ciğim. Kendime doğru yol alıyorum, kimselere belli etmeden…
