Sevgili pembe akidem,
Bana ne oldu bilemiyorum. Bir atalet durumu hasıl oldu. Tam olarak tembellik demekte kendime haksızlıkmış gibi geliyor. Çünkü haftasonu hiçte yabana atılmayacak işler yaptım. Okuduğum bir kitapta küçücük görünse bile enerji kaynaklarımızı tüketen aksaklıklarımızı gidermemizi salık veriyordu. Sökülmüş kıyafetleri terziye verdim. Uzun süredir almam gereken gözlük için seçim yaptım. Her zaman şifresini unuttuğum e-devlet şifresini aldım. Evime çeki düzen verdim. Aslına bakarsan evimiz her zaman düzenlidir ama üzerimize ağırlık yapan, sıkış tıkışlığı ortadan kaldırmaya çalıştım. Enerji kaybını böylece önlemiş oldum.
En mühimi pazar günü yazılmışlarıma gözatmamdı. Ahhh Sev'ciğim, neler yazmışım neler. Küçük bir parçayı paylaşmak isterim seninle. Şöyle ki:
" Güneş, ufuk çizgisinin ardında beliren şelaleden atlayıp, intihar etti. Sanki intiharı için yaşamıştı. Bugün, çabuk öldü. Güne saygısı yoktu akşamın, üzerini çiğnedi. Akşamlarımın üzerinde hiç kimseler yürüdü. Evren boyu nefessiz kalmış kalmış, kırılmış kristaller gibi kanadı kırık melekler, karalara boyanmış güne kaydılar, kanatları kanayarak. Acının gülümseyişi, etkili bir güzelliğin çarpıcı havasıyla beni hayallerime sürüklüyor. Hiçbir şey yaşantımı değiştiremez."
Doğa olaylarını kişileştirmeye çalışmışım. Şimdi ise, yaşadıklarımı doğaya dönüştürmeye çalışıyorum. Ama yazdıklarımın gençlik yıllarına denk geldiğini düşündükte şaşırdım.
Bugün Umut ile yazıştım. "Başkanımız Mart ayında görevi Hakan Tümtek'e terk edecek" dedim. Umut:" hayırlısı olsun diyelim be abla. Hepimiz çalışanız, Tümtek dahil" dedi. "Bu değişiklik bazı beyleri, hanımları çok heyecanlandırıyor. İnsanları anlayamıyorum. Bu hırsları anlama yetim gitti, çok yorucu" dedim. Umut "boşvermişim... sen ileride Ildırı'daki evin bahçesine yapacağınız peyzajı düşün. Hırslı olanların ya da olmayanların gideceği yer selvi ağaçlarının altı" dedi. Kıssadan hisse: hiçbir şey istediğimiz gibi mükemmel olmuyor ise tilkinin dediği gibi ve Umut'un vurguladığı üzere, ben yine aynı soruyu niye yineliyorum NEDEN? diye...
Sana sürpriz açıklamamı yapıyorum. Nihayet 69,5 kiloyu gördüm. İlk yakın mesafe hedefim: 65. Her zaman 64 kiloda kalmayı başaran biri olarak aynı istikrarı yakalamak tek amacım. Hiç yükseklerde değil gözüm. Bu arada bir adım sayar aldım. Günde 7500 adım atmak önemliymiş. Dombilim, ben meğerse tam bir yavaş hayvanmışım. Özenmesem, adımlarım yalnızca 3500'de kalıveriyor. Dedemizin dediği gibi "HEREKET" başka yolu yok. Hadi bakalım itiraf com tr'ye hoşgeldin.
Hamiş:
1. Sevgili dombilim kilomuz yalnızca kendi aramızda kalsa, kimseye söylemesek.
2. Rakı ve şaraba yakınlık, bu denli güzel anlatılabilirdi, ellerine sağlık.
3. Yahu sen neredeydin bunca zaman?
