Kadın, adama:
- Orada duracak mısın, yoksa bir şeyler yapacak mısın? dedi.
Bu cümle, bir filimde okuduğum altyazıydı. İki seçeneğim vardı. Ya duracaktım ya bir şeyler yazacaktım. Durmadım, cümleyi okuduktan sonra yazmaya başladım.
“Yavaş yavaş, ana rahmindeki cenin gibi bekleyerek, var varlık olmak, yazmak, yazmak istiyorum.”
diyerek cümlemi tamamladım. Gezmek, görmek, fotoğraflayarak anlatmak için yazmak istiyorum. Yazma isteğim katlanarak katmerleniyor ve fakat tıkış tıkış yaşadığımız "modern" hayat ayağıma çelme takıyor. İş güç derken geçiyor zaman. Yaşamın yağmalanması değil mi bu? Zenginliklerimiz elimizden alınıyor. Kurnazlıkla beş duyumuza müdahale ediliyor. Kendimize hayrımız dokunuyor mu? Nerde... Kendime hayrım olsun diye gözümün gördükleri dile gelsin diye yazıyorum. Gördüklerimin ömrü uzun olsun, yenileri doğsun istiyorum. Bunun için kendimi kendimden ve yağmacılardan korumalıyım. Amin!
