Altı yıl önce Halep’te çok güzel bir çocuk görmüştüm. Rüyama girdi dün gece. “Yıllar geçti ama sen hep aynı kalmışsın. Büyümedin mi küçük adam” diye fısıldadım. Yeşil gözlerine bir tutam neşe bırakılmış, beyaz tenli şahane çocuk, bütün evreni kucaklayabilecek genişlikte kocaman kollarını açmış bana gülümsüyordu. “N’olur bana yaşadığını söyle” dedim. Sesim ansızın bir salıncağa takıldı. Bir geleceğe, bir geçmişe sallandı. Şimdide durdu. Uyandım.
Şimdi… Bir sürü şey yazılıyor, çiziliyor. Savaş, terör, silah, suç, ceza, şehit, yaralı, ölü, öç, bağlılık, özgürlük, emperyalistler, güç, kan, şiddet, nefret, göç, Amerika, büyükler, küçükler, ezilmişler, kanıksama, kandırılma, cehalet, sus, susma, Rusya, karanlık, dolar, düşme, kalkma, ayarlar, darbe, sıkıntı, ekonomi, Suriye, psikoloji, hukuk, susuzluk, beyaz, ya(la)kalar, suikast-ler, hapis, hane, kin, körler, görmezler, tecavüz, örgüt... Daha biri sürü şey…
Yazmak iyidir de görmek de lazım. Gözlerine keyifle neşe oturmuş bu çocukları izlemek, kapatılan gönül pencerelerini aralamak lazım.
Güzel gözlü çocuk, ümit ederim kahkaha otuyordu gözlerinde ve ümit ederim ümit olmak için atıyordur kalbin.
Bayankuş, 2016
